κανάλης

(Μ κανάλης, ὁ)

υπόνομος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού κανάλιον) με αλλαγή γένους από επίδραση πιθ. λ. όπως υπόνομος, οχετός κ.τ.ό.].